In weer en wind worden de dagverse kwaliteitsgroenten en –fruit van de REO Veiling door een 1.000-tal actieve leden-producenten met vakkennis en een sterke betrokkenheid marktklaar gemaakt. Elk hebben ze hun eigen verhaal die ze graag met je delen. Deze keer stellen we Geert Van Hulle, zoon Alfons en zijn vrouw Anne De Visch uit Torhout aan je voor. Ze delen graag hun passie voor de teelt van rucola.
We hebben afgesproken in de serres in Veldegem waar het leeuwendeel aan rucola wordt geteeld. In serres ja, maar wel in volle grond. “Een bewuste keuze,” zegt Geert, “want de smaak is duidelijk beter dan in 'potjes'.” Het is rustig en stil op het tuinbouwbedrijf, enkel de maartse buien tikken op het serreglas. Voor de verdere verwerking van de producten verkassen we daarna naar Torhout.
Geert: "Ik kom uit een landbouwersfamilie, mijn ouders hadden een kleinschalig gemengd bedrijf in Varsenare. Toch ben ik niet naar de landbouwschool gegaan, maar ben ik mechanica gaan volgen, wat uiteindelijk best nuttig is gebleken. Ik was 23 toen ik in 1982 besloot om samen met mijn vrouw Anne De Visch een eigen tuinbouwbedrijf op te starten in Torhout. Dit was heel klassiek: sla en tomaten in de koude serre en vroege prei buiten. Met tomaten ben ik snel gestopt omdat de teelt niet rendabel bleek en (lacht) ik werkte niet graag in tomaten, ik eet ze wel graag, maar werk er niet graag in. We zijn dan het jaar rond sla gaan telen, eerst gewone sla, dan de alternatieve slasoorten zoals lollo rossa en lollo bionda om in 1999 over te schakelen naar speciale soorten zoals rucola. Mijn schoonbroer had een sterrenrestaurant, genaamd de Manoir Stuivenberg in Varsenare en werkte steeds vaker met 'speciallekes' die hij haalde van de vroegmarkt uit Rungis. Ik stelde voor om ze bij mij te kweken, zo moesten hij en zijn collega-chefs niet meer richting Parijs voor deze producten. Ik begon ermee onder begeleiding van de REO Veiling en dit eerder voor de lokale afnemers. Later vermarkten we ons product onder Tomabel om zo een duidelijke identiteit te geven aan de rucola die voldoet aan de strengste lastenboeken.”
“Ik heb de Torhoutse serres zelf gezet, deze hier in Veldegem heb ik in 2004 als tweede bedrijf bijgekocht. Hier staat vooral wilde rucola, maar ook postelein, mizuma en mosterdsla. In Torhout telen we een heel gamma aan babyleafs. Daar wordt ook alles verwerkt en verpakt.”
“In 2011 kwam onze zoon Alfons - die tuinbouwschool volgde - in het bedrijf en vanaf heden baten we het bedrijf samen uit. Hij woont met zijn vriendin Monika in Torhout, Anne en ik wonen in Veldegem. We werken met twee vaste arbeiders, naast mijn vrouw, mijn zoon, zijn vriendin en ik en in het seizoen een vijftal seizoenarbeiders.”
“Anne is zorgkundige van opleiding en toen Huize Tordale, een tehuis voor personen met een beperking, vroeg of we het zouden zien zitten om ook zorgboerderij te worden, zijn we daarop ingegaan. Betty komt in Torhout 2 namiddagen in de week helpen met stickers op de pakjes kleven."
“Er zijn twee soorten rucola.”
Rucola is van een Italiaanse sla die je lang enkel mondjesmaat vond, maar nu een vaste waarde is in de groenterekken. Eigenlijk is het een kruid, maar het wordt toch vooral als sla in slaatjes gebruikt. Geert wijst me erop dat er twee soorten rucola zijn: de tamme met breed en weinig ingesneden bladen die vooral in mesclun wordt verwerkt en de wilde met fijner en dieper ingesneden bladen, de rucola waarvoor we hier zijn.”
Geert: "Niet alleen qua uitzicht, ook in smaak verschillen ze: de tamme is wat 'braaf' en neutraal, de wilde pittig met de zo typische notensmaak. Door in volle grond te telen en ze te laten overwinteren, krijg je een nog diepere smaak.”
“Rucola groeit het makkelijkst in de zomer, maar kan wel overwinteren. Deze rucola hier is gezaaid in september, er is tweemaal van gesneden en dan is ze blijven staan. We dekken af met acryldoek en steken een klein beetje warmte om de grond vorstvrij te houden. Vanaf midden februari snijden we opnieuw want zodra er meer licht is en het wat warmer wordt, gaat ze weer groeien. We garanderen een constante levering van rucola van half februari tot half november. Enkel de jonge blaadjes worden gesneden, maar rucola kan makkelijk tot anderhalve meter hoog worden. Het mag best wat fris zijn in de serre, nu gaat het zelfs veel te snel want als er bloemen inkomen, kan je niet meer snijden."
Anne: "We snijden onze rucola met de hand op de lengte van de handplam. (lacht) Een beetje 'corfee', ja, want op de knieën, maar het levert mooiere kwaliteit."
Geert: "Rucola is gevoelig voor bladluis en - als familielid van de kool - koolmot. Die laatste legt eitjes aan de onderkant van de bladeren en als de rupsen uitkomen, vinden ze al dat jonge groen heerlijk om op te peuzelen. We gebruiken biologische middelen en kunnen het vrij goed in de hand houden, maar eenmaal aangetast is het rooien en herzaaien. We zouden graag overschakelen op bioteelt, onze grondstalen zijn telkens pesticidenvrij, toch is een omschakeling economisch niet eenvoudig. De handel stapt nog niet echt mee in het bioverhaal. Je moet afspraken hebben met hen, ze moeten je een constante prijs geven en de zekerheid dat je kunt leveren. Alfons wil het graag riskeren, we staan er trouwens niet ver van af, ook al omdat de middelen die je mag gebruiken steeds minder en minder worden. In Frankrijk is er een groep telers die werkt onder de norm ‘zero residu’, volgens mij zou dat in bladgewassen beter zijn dan zuiver bio."
Alfons: "Alles wordt minutieus bijgehouden, waar wat en wanneer gezaaid wordt en groeit. Een bioboer is bewuster bezig, moet nog meer nadenken over zijn teelten."
“We telen voor de groothandelaars die leveren aan de horeca en snijden echt op bestelling.”
Anne heeft de bakken met versgesneden rucola ingeladen en we volgen haar naar Torhout. Op een lopende band worden de blaadjes uitgestrooid en verder gevoerd in een waterbad waarin ze gespoeld worden. Eindigen doen de natte blaadjes in de droger, een uit de kluiten gewassen slazwierder die de blaadjes voorzichtig rondzwiert. Dan worden ze opnieuw mooi opengelegd op een tafel en kan het verpakken naar de wensen van de klant beginnen.
Anne: "Dat kan per 100g zijn of in een halve kilo of een kilo. Sommigen vragen of de blaadjes mooi in twee rijtjes in een kistje kunnen liggen, andere willen ze in een zak."
Geert: "We telen voor de groothandelaars die leveren aan de horeca en snijden echt op bestelling. Die komen binnen tot dinsdag-, donderdag- en zaterdagmiddag. Maandag, woensdag en vrijdag snijden we en dinsdag, donderdag en zaterdag leveren we aan op de REO Veiling. We werken dan ook met een uitzonderlijk systeem binnen de REO Veiling. De REO Veiling bepaald samen met ons de prijs - naargelang de productie kan die zakken of stijgen - waarna Tomabel een nieuwsbrief stuurt naar onze kopers en zij bestellen. Dit systeem hanteren we sinds we in 2007 aansloten bij Tomabel. De groothandels komen daarna alles ophalen bij REO."
- Ik heb nog een vraagje over het watergebruik. Dat lijkt me best groot zowel voor de teelt zelf, maar vooral bij het wassen wordt veel water gebruikt.
Anne: "Inderdaad, het wassen vergt veel water. Al het water dat wegloopt, wordt volledig gerecycleerd. Het gaat naar een bezinkput, wordt gezuiverd en gebruikt om de planten te bewateren, niet meer om te wassen. Niks van water gaat verloren."
Geert: "Het is hoofdzakelijk boorputwater en we vangen ook het regenwater van de serres op. We hebben 2 reservoirs van zo’n 2 miljoen liter water elk. Deze zomer hebben we geen problemen gehad, in nood kunnen we terugvallen op leidingwater, maar dat is duur."
“In 2015 heb ik een nieuwe serre gebouwd.”
Alfons loopt mee de serres achter de verwerkingsloods in waar vooral baby leafs en speciale kleine sla's geteeld worden.
Alfons: "In 2015 heb ik deze nieuwe serre gebouwd. Tot dan huurden we serres op verschillende locaties en dat was een heel gedoe. Je moest telkens van de ene serre naar de andere met de auto en dat was puur tijdverlies. 's Zomers, als je moet water geven, blijf je maar rondjes rijden van de ene serre naar de andere. De huurkost was ook best pittig. Met de huur die we betaalden, konden we de nieuwe serre financieren! Ik ben in de zaak gekomen omdat ik het graag doe en overtuigd ben dat er toekomst in zit. Het is natuurlijk een uitdaging, maar daar hou ik wel van (brede lach). Nu heb ik wel het geluk dat ik niet vanaf nul moet starten, dat is natuurlijk een pak moeilijke, ik kan verder bouwen op wat mijn ouders reeds verwezenlijkten."
"Mijn favoriete gerecht is rundscarpaccio afgetopt met rucola!"
Anne: "Wij eten rucola of in salades gemengd met andere sla's of bovenop een pizza. Ik werk er ook soepen mee af, wel niet laten meekoken, maar er op het laatste bij doen en nog eens mixen, zo krijg je een mooie groene soep."
Geert: "Mijn favoriete gerecht is rundscarpaccio afgetopt met rucola!"